Thiago’s verjaardag

We besluiten vanochtend om onszelf te verwennen en twee nachten te boeken in het Eco Resort, het simpele zusje van Torarica. We fietsen naar het hotel om de kamer te reserveren, omdat online boeken niet lukt. Aansluitend rijden we door naar de stad om bij Readytex cadeautjes te kopen voor het thuisfront. Het is loeiheet en ik wil het bijna opgeven als we plotseling voor de deur staan. Als we afrekenen, krijgen we twee bonuskaarten en we mogen voor 14 SRD nog wat uitzoeken. Het worden 3 Parbo bierglazen en dan is er nog 2,15 SRD over. Die willen we maar laten zitten omdat we voor dat bedrag toch geen cadeautje kunnen aanschaffen. ‘Dan neemt u toch een mini Fernandez’, zegt de cassière en we volgen het advies op. We sloffen terug naar de Waterkant en lunchen in De Waag.

In de namiddag vertrekken per taxi naar de Verlengde Gemenelandsweg om Thiago’s 18^e verjaardag te vieren. Thiago is de zoon van nicht Ingrid en haar man Robbie. 

Thiago en Ingrid

We hebben geen cadeautje, maar hopen hem een plezier te doen met een centje, op Astrids wijze verpakt in een servetje. We maken kennis met ons neefje en met zijn vader en ontmoeten ook voor het eerst de vrouw van neef Robert, Inda, en hun 17 maanden oude zoontje Christopher. Er blijkt een misverstand te zijn over ons bezoek aan hen. We beloven de volgende keer betere afspraken te maken. We zien echt geen kans meer bij hen langs te gaan deze vakantie. Robert lijkt het er niet helemaal mee eens te zijn en mokt een beetje. Ingrid heeft heerlijk Chinees eten laten komen en de Chinees heeft de vis klaargemaakt die Thiago heeft gevangen. Thiago zit midden in zijn eindexamen. Vandaag heeft hij Nederlands gedaan en ‘het niet goed gemaakt,’ zegt hij. Hij gaat werktuigbouwkunde studeren in Delft, maar heeft besloten dat nog een jaartje uit te stellen. Ben ik het helemaal mee eens. Als zijn moeder hem sommeert naar boven te gaan, antwoordt hij dat hij nu 18 is en verantwoordelijk is voor zijn eigen leven. ‘Maar ik ben nog steeds je moeder’. Waar heb ik dat meer gehoord.

We zijn in het huis waar ik 35 jaar geleden met mijn moeder heb gelogeerd. Het is niet erg veranderd, de tuin wel. De manjeboom (mangoboom) torent hoog boven het huis uit en de palmen aan de voorkant stonden er nog niet. Op het – nu afgesloten – terras dronken we destijds whiskey, in de ochtend. De grote zwarte hond van toen is vervangen door een andere grote zwarte hond. Butcher ziet er gevaarlijk uit, blaft en gromt, maar schijnt niet te bijten. Maar ik zou echt niet willen proberen om zo maar het hek open te doen.

Robbie en Ingrid brengen ons naar huis. Ik realiseer me dat ik door de gezelligheid er niet aan heb gedacht om foto’s te maken en dat we de meegetorste laptop om tante Rita de foto’s van Nickerie te laten zien, ongebruikt weer mee terug hebben genomen. Wat ontzettend suf.