We wachten op een telefoontje van nicht Ingrid met wie we een provisorische afspraak hebben voor vandaag. Als we om 11.00 nog niet van haar hebben gehoord, ga ik ervan uit dat de afspraak niet doorgaat. In plaats daarvan nemen we tante Rita mee voor de Chiller die ze zo graag nog met ons bij ’t Vat wil drinken. Sharda rijdt ons in haar pick-up naar de stad. Tante Rita is er al en komt ons vanaf ’t Vat tegemoet lopen. Ik kijk om me heen en denk: ‘Wil ik wel op dit terras zitten met al die internettende mensen.’ Ik vind het ongezellig en als ik Erik hoor zeggen dat plat pratende Nederlanders wel het laatste is waarop hij zit te wachten, stel ik voor naar Torarica te gaan dat aan de andere kant van de weg ligt. Daar krijg ik de handen voor op elkaar. Langs het zwembad liggen een hoop mensen te ‘bakken’ en aan tafeltjes worden cocktails gedronken. Wij lopen door naar het terras aan het water waar het rustig is.
Het is goed toeven op de pier bij Torarica |
We willen gaan eten bij Mixed Foods, vlakbij Fort Zeelandia, maar dat blijkt gesloten. We besluiten naar De Waag te gaan, waar een Italiaan zit. In het parkje bij het Fort staat Tante Rita plotseling stil, doet de hengsels van haar tas uit elkaar en ritst hem open. ‘Ik heb geld hoor, kijk hier m’n portemonnee.’ Sharda en ik sommeren haar bijna om de tas dicht te doen, maar de ‘vrijerende’ jongeren hebben geen belangstelling voor tante’s portemonnee. Tante heeft niet eerder Italiaans gegeten en weet niet wat ze zal kiezen. Sharda stelt voor om samen een paella te nemen, weliswaar niet Italiaans, maar het komt dicht bij moksi alesi. Of tante het echt lekker vindt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten